Sultan ikinci Murad Han, Emir Sultan hazretleri için bir at almıştı ki cins bir attı.
Ama huysuzdu.
Yanına kimseyi yaklaştırmıyordu. Murad Han, büyük veli’ye “Efendim, sizin için bir at aldık. Ama yanına kimseyi yaklaştırmıyor. Birini verseniz de, onu size getirse” diye arz etti.
Emir Sultan’ın özel hizmetlerini gören Hacı Baba bunu işitti ve içinden:
“Ah, keşke hocam bu işi bana verse” dedi.
Büyük Veli ona dönüp “Hacı Baba! Git o ata ‘Senin sahibin, Rabbinin emrine itaat ediyor. Sen de sahibine itaat edecek misin?’ diye sor” buyurdu.
Hacı Baba gitti.
Ve bunu sordu.
At, başını üç defa öne doğru eğdi. Sanki "evet" diyordu. Gelip bu hâli arz etti.
Hazret-i Emir:
“Tamam, sen şimdi korkmadan yanına var. Onu al, buraya getir!” buyurdu.
Hacı Baba gitti.
Ve getirdi o atı.
Ama at, bazı adamları görünce onları kovalıyordu. İnsanlar “Bu at, kimlere saldırıyor?” diyorlardı.
Araştırdılar.
Gördüler ki özellikle bid'at sahiplerine saldırır, ehlisünnet birini görünce sakinleşirdi. Hatta yüzünü ona çevirir, başını öne eğer, sanki selam verirdi.
Bu hâli, öyle meşhurdu ki insanlar “Bu atın manevi hâlleri var” derlerdi.
Yani kim doğru imanlıdır, kim ehl-i bid'attır, davranışıyla ayırırdı.