Emir Sultan hazretleri bir gün abdest alıyordu ki şehirden gelen bir talebesine sordu:
“Nereden geliyorsun?”
“Şehirden efendim.”
“Orada bizim için ne diyorlar?”
“Kimyaya maliktir diyorlar hocam”
Büyük veli:
“Kimya odur ki akan su altın olur” buyurdu.
O anda akan sular altın oldu. Mübarek zat “Bu kelamımız murad değil, hikâye içindi” buyurdu.
Altın yine su oldu.
● ● ●
Yine Emir Sultan hazretlerini çok seven bir tüccar, bu büyük veli’ye güzel bir sarık hediye etti. Emir Sultan teşekkür edip bir miktar para verdi kendisine.
Tüccar, parayı aldı.
Ve elini öpüp ayrıldı.
Giderken bir kalabalık gördü ilerde. Meğer çok kıymetli bir elmas satılıyormuş orada.
Yaklaşıp sordu fiyatını.
“Otuz bin dirhem” dediler.
Parası olsaydı, alacaktı.
O esnada gaipten “Cebindeki parayı say!” diye bir ses duydu.
Sayınca, hayrette kaldı. Zira "otuz bin dirhem"den de fazlaydı.
Sevinip satın aldı o elması.
Bir yahudi tüccar onu görüp “Bunu bana satar mısın?” dedi.
“Olur, satarım” dedi.
Elması alıp, tam "yüz otuz bin dirhem" verdi karşılığında.
Tüccar çok sevindi.
Elması verip yüz otuz bin dirhemi aldı ve içinden:
“Vallahi bu, Emir Sultan hazretlerinin bir kerameti” dedi.
Onun için bir dergâh bina etti.