Amr bin Âs (radıyallahü anh), İslamiyet’i kabul ettikten sonra eski hatalarından dolayı çok pişman oldu.
Ve üzülüyordu.
İslam’a hizmet etmeyi, müşriklere karşı savaşmayı şiddetle arzu ediyor, yerinde duramıyordu.
Bir şeyler yapmalıydı.
Resulullah’a geldi.
Huzuruna çıktı ve:
"Yâ Resulallah! Nice müddettir İslamiyet’i yıkmaya çalıştım. Sonra islâmla şereflendim. Şimdi muradım odur ki İslam'a geldiğim belli ola" diye arz etti.
Efendimiz sevindiler.
Çok memnun oldular.
Ve ona sevgiyle bakıp:
"Yakında seni bir hizmete gönderirim” buyurdular.
Bir müddet geçti.
Resulullah emretti.
Bir bölük askere kumandan oldu.
Ve bir müşrik kabileye vardı.
Şiddetli cenk etti, selamet ve ganimetle Medine'ye döndü.
Efendimizi sevindirdi.
Ve çok duasını aldı.
● ● ●
Bir gün de Efendimize gelip:
"Yâ Resulallah! Eshabın içinde en fazla kimi seviyorsunuz?" diye sordu.
Buyurdular ki:
“Âişe'yi.”
Sordu yine:
"Erkeklerden kimi?”
"Âişe'nin babasını.”
"Ondan sonra kimi?”
"Ömer'i" buyurdu.
Hazret-i Amr bu cevapları aldı.
Beylik ve emîrliğin, fazilet ve üstünlüğe sebep olmadığını iyi anladı.