Hafız Osman Bedreddin, hocasının dergâhına geleli on gün olmuştu ki hocası seslendi bir gün kendisine:
“Hafız, kurban!”
“Buyurun hocam.”
“Misafirlik üç gündür. Haydi hizmete başla artık. Bizim bir bostanımız var. Onu sulama sırası sende.”
Hafız Osman:
“Başüstüne efendim” dedi.
Ve çıkıp bostana gitti.
Baktı ki havuz dolu.
Suyu salıp başladı sulamaya. Ama henüz bir evlek bile sulanmamıştı ki su tükendi.
Koşup:
“Hocam, havuzun suyu bitti” diye arzetti hemen.
O gülümseyip:
“Bitmemiştir. Haydi git, gören gözle bak!” buyurdu.
Ayrılıp havuza koştu.
Baktı ki havuz dolu.
Hem de ağzına kadar.
Sulamayı yapıp döndü dergâha.
İkindi vakti, hocası seslendi yine:
“Hafız kurban!”
“Buyurun hocam.”
“Bostana git. Biraz patlıcan topla getir! Zira yarın çok misafirimiz gelecek.”
“Başüstüne efendim” dedi ve koştu bostana. Baktı ki patlıcanlar henüz olmamış.
Geri gelip:
“Efendim! Patlıcanlar henüz olmamış” dedi.
Hocası:
“Hafız kurban! Patlıcanlar olmuş. Haydi git, gören gözle bak!” buyurdu.
Koşup baktı ki gerçekten olmuş patlıcanlar.