Abdullah adında Arvas'lı biri anlatıyor:
“Hac için Arvas'tan çıktım bir sene.
Mekke'ye vardım.
Haccımı eda ettim.
O gün bütün paramı kaybettim.
Geri dönemiyordum...
Dertli dertli dolaşırken yeşil bir bahçe gördüm sokaklar arasında.
Ortasında bir de câmi vardı.
Kendi kendime ‘Mekke'de, böyle yer yoktu. Ya rüya görüyorum ya da hayal’ diye düşünüyordum.
O ara biri bana sordu:
‘Sen nerelisin?’
‘Arvaslıyım’.
‘Burayı merak mı ettin?’
‘Evet’.
‘Burası Evliyalara mahsus bir makamdır. Cuma günü veliler burada toplanır ve ikindi namazını cemaatle kılarlar’ dedi.
Sordum hemen:
‘İmamları kimdir?’.
‘Seyyid Fehim’ dedi.
Sevinip bekledim.
Grup grup geldi veliler.
Câmi dolunca, Seyyid Fehim hazretleri teşrif etti nihayet.
Elini öpüp derdimi arz ettim.
Buyurdu ki:
‘İfşa etmezsen olur.’
‘Söz veriyorum’ dedim.
‘Pekâlâ yum gözlerini!’ buyurdu
Yumdum.
Açtığımda kendimi Arvas'ta buldum.
Hemen Seyyid Fehim'e koşup öptüm elini.
Buyurdu ki:
‘Unutma dediğimi!’