Müküs'lü Ali Efendi şöyle anlatıyor:
“Seyyid Fehim hazretleri gençliğinde çıktı bir gün Arvas'tan. Nehri’ye, üstadını görmeye gitti.
Girip oturdu huzurunda. Lâkin o içeri girer girmez üstadı Seyyid Taha ayağa kalktı hemen.
Bir başka talebe de vardı odada.
Bu hâl, garibine gitti.
Zira Seyyid Fehim'in yaşı küçüktü henüz.
Seyyid Taha ise hocası oluyordu.
Hoca, talebesi için ayağa kalkıyordu.
Buna akıl erdiremedi.
‘Nasıl olur?’ diyordu.
O böyle düşünürken, Seyyid Taha hazretleri ona dönüp ‘Kalk da Seyyid Fehim'in koltuğunun altından bir bak!’ buyurdu.
O bakınca sordu:
‘Ne görüyorsun?’
‘Cennet nimetlerini görüyorum efendim’ deyince ‘İşte Seyyid Fehim böyledir’ buyurdu.”
● ● ●
Seyyid Fehim, hocası Seyyid Taha hazretlerinin himmet ve gayretiyle yükselip bir kâmil-i mükemmil, yani yetişmiş ve yetiştirebilen bir zat oldu.
Hocası, icazet vermek istediğinde “Efendim, bu ağır bir yüktür, kaldıramam” dedi.
Ancak Seyyid Taha;
“Siz, bunu kabul etmekte ihtiyar sahibi değilsiniz. Çünkü bu icazet, nice tasdiklerden geçmiş, başta bizzat Resûl-i Ekrem Efendimiz, sonra cümle Sâdât-ı kiram tasdik etmişlerdir. En son ben de tasdike mecbur kaldım. Siz de kabul etmeye mecbursunuz!” buyurdu.