Hacı Ağa diye bir aşiret reisi vardı Van'da. Bu, bir gün Seyyid Fehim hazretlerini ziyaret için Arvas'a doğru yola çıktı. Yolda Müks emiri Şeyhi Bey'e uğradı. Şeyhi bey sordu:
“Nereye böyle?”
“Seyyid Fehim hazretlerine.”
“Çok iyi. Ben de geçen hafta oradaydım. Sohbetinden çok istifade ettim” dedi.
Hacı Ağa ertesi gün Seyyid Fehim'in huzuruna vardı. Mübarek sordu:
“Dün gece kimdeydin?”
“Şeyhi Bey'de kaldım efendim.”
“Şeyhi Bey bizden bahsetti mi?”
“Evet efendim. Geçen hafta buradaymış. Sohbetinizden çok istifade etmiş” dedi.
Seyyid Fehim;
“Böyle dersiniz, ama hiç istifadeniz olmuyor. Eğer istifade etseydiniz, ağalığı ve beyliği bırakırdınız. Çünkü bizim yolumuz, dervişlikle yürür” buyurdu.
O anda kalbi değişti.
Ve terk etti ağalığı.
Dönüşte Şeyhi Bey'e uğradı ve nakletti Seyyid Fehim'in bu sözünü. Dinleyince onun da değişti kalbi.
O da bıraktı beyliği.
Şeyhi Bey, rüya gördü bir gece. Seyyid Fehim hazretlerine anlatmak için Arvas'a gitti.
Elini öpüp;
“Efendim, rüyada bir mübarek zat geldi ve bana bakarak ‘Senin ömrün uzun olacak’ dedi” diye arz etti.
Seyyid Fehim;
“Hayır, ikimizin de ömürlerimiz kısa, ecellerimiz yakındır” buyurdu.
O sene Şeyhi bey vefat etti.
Peşinden Seyyid Fehim hazretleri.