Taha-yı Hakkâri hazretlerinin huzuruna bir gün bir ermeni geldi ve çocuksuz olduğundan dert yanıp “Siz Allah’ın sevgili kulusunuz. Bu hususta bize dua buyurun” dedi.
Seyyid Taha;
“Peki olur” buyurdu.
Ve dua etti onlar için. Beş yıl geçti aradan.
Aynı adam yine geldi Nehri'ye ve doğruca bu zata gidip;
“Efendim, beş yıl önce çocuğumuz olması için sizden dua istemiştim. Elhamdülillah duanız sayesinde on çocuğumuz oldu. Size müteşekkiriz. Artık dua etmeyin efendim, bu kadar yeter” dedi.
● ● ●
Bir gün de seyyitlerden iki kişi katırlarına bir sürü hediyeler yükleyip Irak'tan yola çıktılar.
Nehri'ye gidiyorlardı.
Taha-yı Hakkâri hazretlerini ziyaret edip hediye sunacaklardı. Lâkin yolda Musa Bey adında bir zalim durdurdu onları.
Katırlarını aldı.
Yüklerini gasbetti.
İki seyyid çok üzüldüler ve gidip Seyyid Taha hazretlerine naklettiler hadiseyi.
O da çok üzüldü.
Ve o zalim kişiye;
“Üzdüğün kimseler peygamber evlâdıdır. Onları üzme! Yükler senin olsun. Ama katırlarını iade et” diye haber gönderdi.
Ama aldırmadı adam.
Büyük velî çok üzüldü ve Allah’a havale etti onu. O zalim yatmaya hazırlanıyordu ki şiddetli bir ağrı saplandı midesine. Yerleri tırmalıyordu acısından. Sabaha çıkamadı.