Müşrikler, Safâ tepesinde Resulullah Efendimizi üzdüklerinde Hakk teâlâ dört melek gönderdi kendisine.
Bir tanesi "Ben denizlere müvekkelim yâ Resulallah! Emret, seni üzen bu kavmi suya gark edeyim” dedi.
Cevap tek cümleydi:
"Lâ havle ve lâ kuvvete illâ billah."
İkincisi "Ben rüzgâra müvekkelim. İzin ver, Mekke'yi içindekilerle birlikte havaya kaldırıp yere çarpayım” dedi.
Buyurdular ki:
"Lâ havle ve lâ kuvvete illâ billah.”
Üçüncüsü "Ben güneşe müvekkelim. İstersen güneşi tepelerine yaklaştırayım. Cümlesi kavrulup helâk olsun.”
Cevap aynıydı:
"Lâ havle ve lâ kuvvete illâ billah."
Sonuncusu "Ben dağlara müvekkelim. Arzu edersen Ebu Kubeys dağını kaldırıp Mekke'nin üzerine bırakayım.”
Efendimiz "Lâ havle ve lâ kuvvete illâ billah. Ben bir dua edeyim, siz âmin deyin” buyurdu.
Ve el kaldırıp;
"Yâ Rabbî! Onlar bilmiyorlar. Bilseler böyle yapmazlar. Sen onlara hidayet ver" diye yalvardılar.
Melekler "Âmin" dediler ve "Yâ Resulallah! Önceki peygamberler güç durumda kaldıklarında kâfirlere beddua ederler, biz de gidip o kavimleri helâk ederdik. Ama sen bunlara dua ediyorsun” dediler.
Efendimiz cevaben;
"Hakk teâlâ beni rahmet olarak gönderdi. Ben azap sebebi değil, rahmet vesilesiyim” buyurdular.