Sevgili Peygamberimizin mihmandarı ve Eshab-ı Kiram’ın büyüklerinden Eba Eyyub el Ensari (radıyallahü anh), Akabe Biatinde bulunarak Resulullahın sohbetiyle şereflendi.
Sahabilerden oldu.
ve Ensar'dan oldu.
Hanımı Ümmü Eyyub de (radıyallahü anha) Müslüman olup Sevgili Peygamberimize hizmetle şereflendi. Resul Aleyhisselâm, Neccaroğulları'na haber gönderdi.
Onlar da geldiler.
kılıç kuşandılar.
Ve yola çıktılar.
Resulullah Efendimiz, cuma namazını kılıp Medine'ye geldiklerinde yolun iki tarafını dolduranlar “Resulullah geldi! Resulullah geldi!" diyorlardı.
Çok seviniyorlardı.
Ve şiirler söylüyorlardı.
Hatta Kusva'nın yularını tutup "Bize buyur yâ Resulallah! Bize buyur yâ Resulallah!" diyorlardı.
Efendimiz durdu.
Onlara döndü ve "Deveyi kendi hâline bırakınız. Çünkü o memurdur. Emrolunduğu yere gider" buyurdu.
Çok memnun oldu.
Deve sakince yürüdü.
Neccaroğulları yurduna geldi.
Ve orada çöktü.
Resul Aleyhisselâm “Akrabamızdan hangisinin evi daha yakındır?" diye sordular.
Ebu Eyyub-i Ensari “Benim evim yakındır yâ Resulallah! İşte şu evim, bu da kapısı" dedi ve Resulullahı evine davet etti.