Balıkesir velilerinden Muhyiddin-i Rumi hazretleri (rahmetullahi aleyh) bir gün talebeleriyle bir ağaç altında oturuyordu.
O ara bir kuş hızla geldi.
Ve bu zatın önüne kondu.
Üstelik acı acı ötüyordu.
Sanki bir şeyden şikâyet ediyordu kendi lisaniyle.
Talebeler bunu gördüler.
Bir mânâ veremediler.
Ve hâliyle şaşırdılar.
Büyük velî sordu onlara:
“Bu kuş ne diyor, biliyor musunuz?”
Gençler büktüler boyunlarını:
“Bilmiyoruz hocam.”
Buyurdu ki:
“Bu kuş, bir şeyden korkmuş. Bizden yardım istiyor.”
Birbirlerine baktılar.
Ve merakla sordular ki:
“Ne olabilir acaba?”
Hocaları;
“Bilmiyorum. Gidin bakın bakalım, şuralarda ne göreceksiniz?” buyurdu
Talebeler;
"Başüstüne!" dediler.
Ve dağıldılar etrafa.
Derken bir kuş yuvası gördüler az ilerde.
İçinde dört tane de yavru vardı ve koca bir yılan dolaşıyordu yuvanın etrafında. Koşup anlattılar bunu hocalarına.
“Onu öldürün!” buyurdu.
“Peki hocam” dediler.
Ve gidip öldürdüler.
O anda dertli kuş, sevinç nağmeleri atarak uçup gitti.
Sanki teşekkür ediyordu bu Allah dostu’na.