Manisa'da yaşıyan Darendeli Ömer Rızai hazretlerinin kabr-i şerifi Medine'dedir.
Bir gün Ankara'dan Şeyh İbrahim adında bir hoca geldi.
Ömer Rızai Efendi’nin keramet ehli olduğunu duymuş, tanımak istiyordu kendisini.
Şehre varıp evini sordu.
“İşte şu ev” dediler.
Gidip kapıyı çaldı. Bu zatın genç oğlu kapıya çıktı ve ona ismiyle hitap edip “Buyurun İbrahim amca. Babam da şimdi gelir” dedi ve içeri aldı onu.
Misafir sordu hemen:
“İsmimi nerden biliyorsun?”
“Babam az önce evden çıkarken bana ‘Şimdi Ankara'dan Şeyh İbrahim adında bir hoca efendi ziyaretimize gelecek. Onu içeri al, ben de az sonra gelirim’ diye tenbih etti” dedi.
Az sonra geldi babası.
Onu görünce sevindi ve “Özür dilerim, geciktim” buyurdu.
Şeyh İbrahim sordu:
“Nereden geliyorsunuz hocam?”
“Mekke'den. Bir dostum az önce orada vefat etti. Onun cenazesine gitmiştim” buyurdu ve sordu:
“Nasılsınız kardeşim?”
“İyiyim elhamdülillah.”
Sonra koyu bir sohbete daldılar. Şeyh İbrahim, sohbetten büyük zevk almış, hiç duymadığı şeyleri öğrenmişti ondan.
Sonra izin istedi.
Elini öpüp ayrıldı huzurundan.