Koç Taceddin Baba, Söğüt toprağını nurlandıran bir Allah dostudur. Kabr-i şerifi, Söğüt'ün Ortaca köyündedir.
Bir talebesi vardı.
Bir gün çıktı evden.
Dergâha gidiyordu.
Yolda kendi kendine "Ben en iyisi evlenmiyeyim. Zira yalnız başıma daha çok ibâdet yapar, Allah’a daha yakın olurum” diye düşündü.
Nihayet vardı dergâha.
Ve oturdu bir kenarda.
O esnada hocası talebelerini toplamış, sohbet ediyordu.
O girince sohbeti kesti.
Ve ona doğru dönüp “Sen evlenmek istemiyor musun?” diye sordu.
Genç şaşırdı birden.
“Evet hocam, evlenmeyi düşünmüyorum.”
“Neden evlâdım?”
“Evlenirsem kalbim dünyaya meyleder diye korkuyorum efendim” dedi.
O zaman buyurdu ki:
“Yanlış düşünüyorsun.”
“Öyle mi hocam?”
“Evet. Evlenmek, Peygamber Efendimizin sünnetidir. Bekâr kalmak yoktur bizim dinimizde. Efendimiz, ümmetinin çokluğuyla iftihar edecektir mahşer günü, vazgeç bu fikirden” buyurdu.
Ve ardından;
“Hem evlenmek, dünyaya bağlanmak değildir ki. Asıl marifet, evlenip çoluk çocuk sahibi olup da kalbini onlara bağlamamaktır” buyurdu.