Enes bin Mâlik (radıyallahü anh) anlatıyor:
“Annem bir yerden biraz un bulmuş. Komşudan da biraz süt alıp bunları yoğurmuş.
Pişirip bana seslendi:
‘Yâ Enes! Koş mescide, babanı çağır da birlikte yiyelim.’
‘Peki anne’ dedim.
Ve koştum mescide. Resulullahı görünce gayriihtiyari Onun önüne varıp “Annem sizi yemeğe çağırıyor” dedim.
Resulullah dinledi.
Ve eshaba dönüp;
‘Kalkın, Ümmü Süleym’in davetine gidiyoruz!’ diye seslendi.
Bütün cemaat kalktı.
Efendimiz önde, biz arkada yürüyerek bizim eve vardık. Efendimiz sordu babama: ‘Ne yemeğiniz var?’
Babam şaşırıp;
“Bilmiyorum yâ Resulallah!” dedi.
Buyurdular ki ‘Hanımın bizi yemeğe çağırmadı mı?’
Babam içeri geçti.
Annemle konuştu ve geri gelip ‘Hanımım, biraz unla az süt bulmuş ve ikisini yoğurup pişirmiş’ dedi. Efendimiz “O yemeği yanıma getiriniz” buyurdular
Derhâl getirdik.
Mübarek ellerini kabın üstüne koydu ve bereket için dua buyurdu. Gelenler, tam yetmiş kişiydi.
Hepsi yiyip doydular.
Yemek azalmadı bile. Efendimiz, o yemeği bana uzatıp ‘Bunu annene götür. Yesin ve istediğine dağıtsın’ buyurdular.”