Ahmed Hilmi Efendi, İzmit'te medfun bulunan bir velî zattır. Kabr-i şerifi, Bağçeşme kabristanındadır.
Hristiyan bir komşusu vardı.
Bu kişi geldi bir gün bu zata.
Fakirliğinden bahsetti.
Sonra da “Hocam, ne olur dua edin, zengin olayım” dedi.
Büyük velî elini cebine attı.
Ve bir miktar para çıkarıp “Bununla bir şeyler al sat. Ticarette bereket vardır!” buyurdu.
Sonra el kaldırıp;
“Yâ Rabbî! Zengin eyle bu kulunu!” diye dua etti.
Duası kabul olundu.
Ve adam zengin oldu.
Hatta öyle ki gemiyle mal sevkederdi dış devletlere.
Ancak bu nimeti, bu zatın duasına borçlu olduğunun farkındaydı. Bunun için her gönderdiği malın bir kenarına bu zatın ismini yazıyordu.
Hani "bereket" olsun diye.
Ancak bir sefer unutup isim yazmadı bazı mallara. Olacak bu ya, o gece korkunç bir fırtına koptu denizde.
Mal yüklü gemi battı.
Mallar döküldü denize.
İsim yazılmamış olan mallar denize gömülürken “yazılı olanlar" su üstünde yüzerek çıktılar sahile.
Adam bu hâli görüp duygulandı.
Ve kalbi dönüp müslüman oldu.