Abdülvehhab Sancaktari (rahmetullahi aleyh) Anadolu evliyasındandır. Ona “Abdullah" derlerdi o havalide.
Kabr-i şerifi İznik'tedir.
İslâm orduları İznik'i kuşattığında, o sancaktardı ve kahramanca savaştı elinde sancakla.
Çok düşman askeri öldürdü.
Bir ara düşman askerleriyle fena hâlde sarıldı etrafı.
Kâfirler, dört bir yandan ok yağmuruna tuttular bu zatı.
Yalnız kalmıştı.
O anda çaresizdi.
Vücuduna onlarca ok saplandı bir anda.
Her yerinden kan fışkırıyordu.
O ise savaşa devam ediyordu.
Derken bir kılıç darbesiyle başı kesildi.
Ama o, savaşı bırakmadı yine.
Başı kesilmiş hâlde savaşıyordu ki seslendi bir arkadaşı:
“Hey, Abdullah! Başın nerede!”
O, bu sesi duydu.
Eğilip aldı başını yerden.
Koltuğuna sıkıştırdı.
Ve tırmandı tepeye.
Zirveye varınca, serildi sıcak toprağa.
Kesik başı, koltuğunun altındaydı.
Kanlı elbisesiyle defnedildi o yere.
Zira şehid yıkanmaz.
Şehid kefenlenmez.
Şehidin kefeni, üzerindeki elbisedir.
Elbisesiyle defnedilir.
Ne büyük şeref!