Kutbüddin-i İzniki hazretlerinin buğday ticaretiyle uğraşan bir talebesi vardı. Bir gün çağırdı o genci.
“Ahmed oğlum!”
“Buyurun hocam.”
“Bu sene bolca buğday al ve sakla anbarında.”
“Başüstüne” dedi.
Ama merak etmişti.
Sordu hemen:
“Hikmetini sorabilir miyim hocam?”
“Evlâdım, öyle zannediyorum ki büyük bir kıtlık olacak seneye. O günlerde ucuza satar, insanların duasını alırsın. Olmaz mı?” buyurdu.
“İnşallah hocam, çok iyi olur” dedi.
Ve hocasının elini öpüp ayrıldı.
Buğday bol ve ucuzdu o sene.
Bütün sermayesini buğdaya yatırıp doldurdu anbarını.
Gerçekten de büyük bir kıtlık oldu ertesi yıl.
Halk, ekmek için buğday bulamaz oldu.
Olanın da fiyatı el yakıyordu.
Dua almanın tam zamanıydı.
Anbarını açıp “Gelin gelin! İstiyene istediği kadar buğday! Hem de çok ucuza!” diye seslendi
Halk bayram etti sevinçten.
O ise dönmüştü köşeyi.
Paradan mı?
Hayır, duadan.
"Söz dinleyen kazanır" diye boşa dememiş büyükler.
"Peki" diyen, hem dünyada kazanır, hem âhirette.