Bedir Cengi’nde Hazret-i Muavvez'in kolu, bir kılıç darbesiyle kopup yere düştü.
Genç sahabi eğildi.
Kolunu yerden aldı ve Efendimize koşup “Kolum koptu yâ Resulallah!” dedi.
Efendimiz kesik kolu aldı.
Yerine bitiştirip dua etti.
Kol bir anda kaynadı.
Hem öyle sağlam oldu ki öbür kolu zayıf kaldı onun yanında.
● ● ●
Yine Bedir Cengi’nde Hudeyd adında bir mücahit derin bir yara aldı boynundan.
Ve yara çok derindi.
Başı kopup düşecekti.
Mübarek sahabi, elleriyle başını tutup koştu hemen Resulullahın huzuruna.
Efendimiz onu gördü.
Başını elleriyle tuttu.
Ve yarasını sıvazlayınca yara hemen iyileşti. Hiç yara almamıştı sanki.
● ● ●
Peygamber Efendimiz bir gün de amcası Abbas’ın evine gidip onu ve evlâdını yanına oturttu.
Cübbesini çıkardı.
Üzerlerine örttü.
Ve “Yâ Rabbî! Bu, benim amcam ve babamın kardeşidir. Bunlar da benim ehl-i
beytimdir. Şu örtümle onları örttüğüm gibi Sen de Cehennem ateşinden kendilerini ört, koru!” buyurdu.
Duvarlardan;
“Âmin” sesi işitildi.
Hem de üç defa.