Ahmed Şemseddin Marmaravi hazretlerinin talebelerinden biri, ondan habersiz medreseden ayrılmayı düşündü bir gün.
Zira şeytan vesvese vermişti.
"Başka yerlerde daha bilgili ve daha yüksek hocalar var. O hocaların yanına git" demişti kendisine.
Genç, vesveseye kapıldı.
Ve ayrıldı medreseden.
Ancak bir müddet gitmişti ki kulağına bir ses geldi gaipten:
“Ey filan! Yanlış yapıyorsun”
Bu sesi işitip durdu.
Ses devam ediyordu:
“Hocanın kıymetini bil, ondan sakın ayrılma!”
Kafası karıştı.
Gitse mi, dönse mi?
Karar veremedi.
Ne yapacağını bilmez bir hâlde devam etti yoluna.
Az sonra bir köye vardı.
Orada bir ihtiyar gördü.
Nur yüzlü bir ihtiyardı.
Ona danıştı bu meseleyi.
O yaşlı zat ona şefkatle bakıp “Geri dön! Ayrılma o dergâhtan!” dedi.
Genç, anlamıştı hatasını.
“Peki” deyip geri döndü.
Hocası onu görünce “Evlâdım, iyi ki o ihtiyarı dinleyip geri döndün!” buyurdu.
Genç, öptü hocasının elini ve özür diledi.
Bir daha da düşünmedi ayrılmayı.