Efendimiz, Ebu Hüreyre’yi (radıyallahü anh) Medine’de zekât olarak gelen hurmaların muhafazasına memur etmişti.
Vazifeye başladı.
Bir müddet geçti.
Birisi hurma çalıyordu. Onu yakalayıp “Seni Resulullaha götüreceğim” dedi.
Hırsız ise;
“Fakirim, çoluğum çocuğum çoktur” diyerek yalvarmaya başladı.
O vakit acıyıp bıraktı.
Ertesi gün oldu.
Efendimiz, Hazret-i Ebu Hüreyre’ye “Dün gece bıraktığın adam seni aldattı, yine gelecek” buyurdu.
Ertesi gece yine geldi.
Ve yakalandı. Tekrar yalvarıp “Allah aşkına beni bırak!” dedi.
Ve yine kurtuldu.
Üçüncü gece yine yakalanınca “Beni bırakırsan, sana birkaç şey öğretirim, çok faydasını görürsün” dedi.
Bırakınca, hırsız;
“Gece yatarken âyet-el kürsîyi okursan Allahü teâlâ seni korur, yanına şeytan yaklaşamaz” dedi.
Ve ayrılıp gitti.
Ertesi gün oldu.
Resulullah Efendimiz, Ebu Hüreyre’ye tekrar sorup cevap alınca “Şimdi doğru söylemiş. Hâlbuki kendisi çok yalancıdır. Üç gecedir kiminle konuştuğunu biliyor musun?” diye sordu.
“Bilmiyorum” deyince;
“O kimse şeytandı” buyurdu.