Medine’deki münafıkların reisi olan Abdullah bin Übey bin Selul, öleceğine yakın Resulullah Efendimizi çağırdı.
Teşrif edince:
“Arkanızdaki gömleği bana kefen yapınız” diye yalvardı.
Efendimiz de:
“Peki” dedi.
Ve öyle yaptı. Hatta cenaze namazını da kıldı. Medine’de bulunan “bin” münafık, Resulullah’ın bu merhametine hayran kalıp hepsi imânla şereflendiler.
● ● ●
Efendimiz Aleyhisselâm Acem padişahı Hüsrev Perviz’e imân etmesi için bir mektup göndermişti. O alçak, mektubu açtı.
Okuyunca yırtıp parçaladı!
Elçiyi de şehit etti...
Efendimiz bunu işitti.
Ve hâliyle çok üzülüp “Yâ Rabbî! O benim mektubumu parçaladığı gibi, Sen de onun mülkünü parçala” buyurdu.
Fazla zaman geçmedi.
Hüsrev’in bir oğlu vardı.
Eline hançerini aldı ve babasını bununla parçaladı!
Hazret-i Ömer halife iken de Müslümanlar, Acem memleketinin tamamını fethedip Hüsrev’in nesli de mülkü de silinip gitti...
● ● ●
Enes bin Mâlik’te (radıyallahü anh) Resulullah’ın verdiği bir mendil vardı ki bununla mübarek yüzünü silmişlerdi... Hazret-i Enes du bununla yüzünü siler, kirlendiği zaman ateşe bırakırdı.
Kirler yanardı.
Mendil yanmaz ve tertemiz olurdu...