Ahmed bin Âsım Antaki hazretleri Antakya'da yaşayan bir Allah adamıdır.
Bir gün tanıdığı bir kasap dükkânının önünden geçerken durdu ve dikkatle baktı içeriye. Soyulup asılmış bir koyun gövdesi vardı çengelde.
İçeri girip selâm verdi.
“Kolay gelsin evlât!”
“Hoş geldin baba.”
O çengelde asılmış koyunu gösterip “Şu koyun bana bir şeyler söylüyor” buyurdu.
Adam irkildi birden!
Ve korkuyla sordu:
“Koyun ne diyor baba?”
“Ben leşim, çünkü beni Besmelesiz kestiler diyor.”
Korktuğu başına gelmişti!
Kızardı, bozardı, utandı.
Ne diyeceğini bilemedi.
Ve bayılıp yere yığıldı!
Ayıldığında itiraf etti suçunu.
Ancak bu, “son” oldu.
Artık yeltenemedi böyle yanlış bir işe.
● ● ●
Bu zat bir sohbetinde;
“Bir Müslüman günah işlediğinde eğer pişmanlık duyarsa bu pişmanlığı onun için bulunmaz nimettir” buyurdu.
Hikmetini sordular.
Buyurdu ki:
“Çünkü bu pişmanlığı ‘tövbe’ demektir. Allah korusun, eğer üzülmek olmaz ve günah işlemek tatlı gelirse bu hâl, günaha ısrardır ki çok tehlikelidir o insan için!”
“Nasıl tehlike efendim?”
“Yani imânına zarar verebilir mâzallah!”