Huzeyfe-i Yemani (radıyallahü anh) anlatıyor:
Bir gün Resulullah Efendimize varıp “Yâ Resulallah! Biz Müslüman olmadan önce kötü kimselerdik. Allahü teâlâ senin şerefli vücudunla bize İslâm nimetini ihsan etti. Bu saadet günlerinden sonra yine kötü zamanlar gelecek mi?” dedim.
Buyurdular ki:
“Evet gelecek.”
“Şerli, kötü günlerden sonra hayırlı günler gelir mi?"
"Evet gelir, fakat o zaman bulanık olur."
"Bulanıklık ne demektir?”
Buyurdu ki:
"Benim sünnetime uymayan ve yolumu tutmayan kimselerdir. İbâdet de yaparlar, günah da işlerler."
Ben tekrar;
“Bu hayırlı zamandan sonra şer, kötülük olur mu?" dedim.
Peygamberimiz:
"Evet, cehennemin kapılarına çağıranlar olacaktır. Onları dinleyenleri cehenneme atacaklardır" buyurdu.
"Yâ Resulallah! Onlar nasıl kimselerdir?" diye sorunca;
"Onlar da bizim gibi insanlardır. Bizim gibi konuşurlar" buyurdu.
Sordum ki:
"Onların zamanlarına yetişirsem ne yapmamı emredersiniz?"
"Müslümanların cemaatine ve hükûmetine tâbi ol."
"O da yoksa?"
"Bir kenara çekil. Aralarına hiç karışma, ölünceye kadar yalnız yaşa.”