Bursa Evliyasından Alaaddin Ali Fenari hazretlerinin bir talebesini haydutlar yakaladılar bir gün.
Elini ayağını bağlayıp attılar bir zindana.
Garip, çaresizdi.
Hocasını düşündü.
Ve gözyaşlarıyla;
“Yâ Rabbî! Beni bu zindandan ancak sen kurtarabilirsin. Hocamın hürmetine beni kurtar” diye dua etti.
Yalvardı Rabbine.
Ellerini yüzüne sürerken hocası belirdi yanıbaşında. Gencin zincirlerini çözüp kayboldu gözden...
Talebe, önce şaşırdı!
Sonra fırladı yerinden.
Baktı ki kapılar açık.
Nöbetçiler de uyuyor…
Rahatça çıkıp doğruca hocasının huzuruna geldi. Elini öpüp oturdu karşısına.
Mübarek zat onu gördü.
Fevkalâde sevindi.
Ve ona sevgiyle bakıp:
“Hoş geldin evlâdım!” dedi.
“Hoşbulduk hocam.”
“Geçmiş olsun, çok şükür kurtuldun” buyurdu.
“Sayenizde hocam.”
“Estağfirullah... Her iyilik ve yardım, ancak Allah’tandır.”
Genç, olanları anlatacaktı ki hocası parmağıyla "Sus" işareti yaptı.
Ve kulağına eğilip;
“Ben hayatta oldukça bunu kimseye anlatma!” diye fısıldadı.
Genç adam “başüstüne” dedi.
Ve tuttu sözünü, anlatmadı.