Ahmed Hulusi Efendi, 1800'lü yıllarda Denizli'de yaşadı, orada vefat etti...
Şehrin vâlisi çok kibirliydi.
Hulusi Efendi ziyaretine gitti.
Maksadı, ders vermekti ona.
Otururken bir sürü sinek doluştu içeri. Ama hep vâliye musallat oldular.
Adam ne kadar kovduysa da baş edemedi bu küçük yaratıklarla. Sinekler inadına hep ona konuyorlardı.
Aciz kaldı, bunaldı.
Hulusi Efendi, valiye;
“Kovsana şu sinekleri!” dedi
Vâli cevaben;
“Kovuyorum ama gitmiyorlar” dedi.
Bu defa da;
“Sen nasıl vâlisin ki bir sineğe bile hükmün geçmiyor?” buyurdu
Sonra kalkıp açtı pencereyi.
Sinekler bir anda terk ettiler odayı.
Sanki emir almış gibi.
Vâli almıştı alacağını…
Sıyrıldı o gurur ve kibrinden
Müdavimi oldu o dergâhın.
● ● ●
Bu zat bir sohbetinde “Allah sevgisi, Onu zikreden kalplere yerleşir. Allah’ı zikreden kalplerden dünya muhabbeti çıkar gider” buyurdu.
Sordular ki:
“Başka ne ile çıkar efendim?”
Cevaben;
“Allah dostlarının sohbetiyle de çıkar. Böyle zatlar yoksa kitaplarını okumak da bu işi görür... Dünya sevgisi çıkınca
Allah sevgisi kendiliğinden kalbe girer” buyurdu.