Yahya Kaptan, Enez toprağını nurlandıran bir büyük zattır. Akrabasından genç bir hanım, yolculuğa çıktı bir gün. Tenha bir yerden geçiyordu ki birden ahlâksız bir adam çıktı karşısına.
Niyeti bozuktu.
Kadınsa yalnız ve çaresiz... Gözlerini kapatıp “Yâ Rabbî! Kurtar beni şu adamdan” diye dua etti içinden.
Yalvardı Rabbine.
O anda o ahlâksız adam, kafasına yediği bir takunya darbesiyle yere yıkıldı! Kalkamadı bir daha... Kadıncağız gözünü açtığında onu yerde gördü.
Kanlar içinde yatıyordu!
“Ooh, çok şükür” dedi.
İyi de çok merak etmişti.
Nerden gelmişti o takunya?
Döndüğünde öğrendi hakikati. Meğer o vakitte Yahya Kaptan abdest alıyormuş dergâhın şadırvanında.
Bir ara ayağından takunyasını çıkarıp şiddetle fırlatmış karşı duvara!
Talebeler korkmuş.
Hatta şaşırmışlar!
Sormaya da cesaret edememişler. Ve bu gizemli sır çözüldü böylece.
● ● ●
Bir gün bir genç, bu zata gelerek “Efendim, çok günah işliyorum. Bana ne tavsiye edersiniz?” diye sordu.
Yahya Kaptan, ona:
“Günah ateştir evlâdım. Hem sonra ölüm var, ahiret var, hesap var!” buyurdu.
Bu söz, tesir etti gence.
Tövbe etti hemence.
Ve günah işleyemez oldu artık.