Hazret-i Ebu Talha (radıyallahü anh) harplerde Resulullah’a saldıran müşriklere karşı vücudunu siper eder, hiç kimseyi Ona yaklaştırmazdı.
Ok atmakta usta olduğundan maharetle düşmana ok yağdırırdı.
Efendimiz de dua ederdi.
Okları hep isabet ederdi.
Her oku bir müşriki haklardı.
● ● ●
Harplerde daima Resulullah’la birlikte olur, Onu takib eder, müşrik oklarının Sevgili Efendimize isabet edeceğinden çok fazla korkardı.
Bu sebeple;
"Yâ Resulallah! Anam babam, canım sana kurban olsun... Mübarek başınızı kaldırmayın ki size bir düşman oku isabet etmesin" derdi.
Bu konuda tir tir titrerdi.
Sonra yine ok atardı.
Okçuların pîriydi.
● ● ●
Onun derdi Resulullah’tı.
Zaman zaman kendilerine;
"Yâ Resulallah! Onlar beni öldürmedikçe sana ulaşamazlar. Ben ölmedikçe size bir şey olmaz" diyerek Resulullah’ı kendi nefsine tercih ederdi.
Sesi gayet gürdü.
Harplerde nâra atardı.
Yani şiddetli bağırırdı.
Ve düşmana korku salardı!
Bunun içindir ki;
“Asker içinde Ebu Talha'nın sesi, yüz askerden daha tesirlidir" buyururdu Peygamberimiz.