Allah dostlarından Hacı Keçeci Efendi'yi seven bir delikanlı, gemiyle uzak bir yolculuğa çıktı bir gün.
Hava da sakindi.
Ama az sonra fırtına çıktı.
Deniz kabarıp parçalandı geminin yelken ve direkleri.
Yolcular feryat figan kelime-i şehadet getirmeye başladılar!
Delikanlı ellerini açıp;
“Yâ Rabbî! Sevdiğin bir kulunu bize imdada gönder!” dedi.
Yalvardı Rabbine...
Henüz duası bitmemişti ki, nurlu bir zat belirdi gencin önünde.
Ve kulağına eğilip:
“Korkma evlâdım! Deniz de Allah’ın bir mahlûkudur. Cenâb-ı Hakk dilerse sakinleşir” diye fısıldadı.
O böyle söyledi.
Deniz sakinleşti.
Ve gemi düzeldi.
Selâmete çıktı gemidekiler.
Ancak kimse bilmiyordu bu imdadı yapanın Hacı Keçeci Efendi olduğunu.
Genç baktı, göremedi onu bir daha.
Kaybolmuştu gözden...
● ● ●
Bir genç, bu zata “Efendim, İslâm ahlâkı nedir?” diye sordu.
Büyük veli:
“İslâm ahlâkı, kimseye yük olmamak ve herkesin yükünü çekmektir” buyurdu.
Sordu yine:
“Başarının sırrı nedir?”
Buna da;
“Sabır ve güleryüzdür” buyurdu.