Ebu Said-i Hudri (radıyallahü anh) otuz kişilik bir seriyyeye kumandan tayin edildi.
Ve birlik hareket etti.
Yolda gayrimüslim Bedevilere rastladılar ve orada bir ağaç gölgesinde istirahat ederken bunların reislerini akrep soktu.
Ama şifa bulamadı.
Ölecek hâle geldi.
Bazıları "Şu karşıda istirahat eden kafileye gidip soralım. Belki bilen vardır" dediler.
Ve bir ümitle geldiler.
Onlara yaklaşıp;
"Reisimizi akrep soktu. Her çareye başvurduk, fakat şifa olmadı. İçinizde tabiplikten anlayın var mı?" dediler.
Ebu Said-i Hudri:
"Ben bir göreyim" dedi.
Ve reisin yanına vardılar. Ebu Said-i Hudri, reisin üzerine yedi defa Fâtiha-i şerife suresini okudu... Okuma biter bitmez reis doğrulup ayağa kalktı.
Ve yürümeye başladı.
Sapa sağlam olmuştu. Bedeviler sevindiler ve çok teşekkürler edip kendilerine bir “koyun sürüsü” hediye ettiler.
Onlar da kabul etti.
Ebu Said-i Hudri, eshab-ı kirama “Bu hadiseyi Peygamber Efendimize anlatır, koyunları da kendilerine arz ederiz, ne dersiniz?" dedi.
Öbür sahabiler:
“İyi olur” dediler.
Ve seferden dönünce hadiseyi anlattılar.
Efendimiz dinledi ve Ebu Said-i Hudri hazretlerine "Fâtiha’nın bu kadar tesirli bir dua olduğunu sana kim öğretti?" buyurarak kendisini taltif buyurdular.