Ebu Seleme bin Abdülesed (radıyallahü anh) ve arkadaşlarının Müslüman olduğunu haber alan Kureyş kâfirleri, bunların üzerine hücum edip bazısını bağladılar!
Sonra da dövdüler!
Kan içinde bıraktılar.
Bazısını hapsettiler. Hazret-i Ebu Seleme ise Peygamber Efendimizin amcası Ebu Talip'e sığındı. Kendi kabilesi onu ısrarla Ebu Talip'den istediler.
Ebu Talip vermedi.
Çok ısrar ettiler.
Yine vermedi ve;
“Bu, benim kız kardeşimin oğludur" diyerek himayesi altına aldı.
Uhud Harbi’nden bir müddet sonra Sevgili Peygamberimiz Hüveylidoğulları üzerine bir askeri birlik gönderdi...
Kumandan Ebu Seleme idi.
Ona güveniyordu.
Sancağı ona verip;
"Ey Ebu Seleme! Seni, bu birliğin başına kumandan tayin ettim. Onların yurduna gir ve mallarına el koy... Sakın Allahü teâlânın emirlerine aykırı bir iş yapma ve emrindeki askerlere iyi muamele et" diye tavsiyelerde bulundu.
Hazret-i Ebu Seleme:
“Başüstüne” dedi.
Ve o yere gitti. İslâm mücahitlerinin şiddetli hücumuyla Esedoğulları darmadağın oldular! Ebu Seleme pekçok ganimetle Medine'ye döndü.
Tavsiyelere uymuştu.
Emri yerine getirmişti. Böylece Uhud’dan sonra Müslümanlar üzerine saldırmak isteyen düşmanın yuvası dağıtılmış oldu.