Katan seferinde Ebu Seleme (radıyallahü anh) yaralandı ve yarası birdenbire deşilip nihayet yatağa düştü!
Tam beş ay kan aktı.
Kan bir türlü durmadı.
Ve tehlikeli bir hâl aldı!
Resul Aleyhisselâm durumdan haberdar olur olmaz süt kardeşi ve çok sevdiği bu sahabisinin yanına gittiler.
Hazret-i Ebu Seleme vefat etmek üzereydi...
Ev halkı üzgündüler.
Ağlamaya başladılar!
Nihayet vefat etti...
Ama gözleri açıktı.
Resulullah Efendimiz mübarek elleriyle gözlerini kapayıp hayır dua etti ve ağlaşan aile fertlerinin yanına geldi.
Onları teselli etti.
Nasihatte bulundu...
Ve kendilerine;
"Siz kendinize hayırdan başka dua etmeyiniz. Çünkü melekler ölünün yanında bulunur ve ölü sahiplerinin söylediklerine ‘âmin’ derler" buyurdu.
Nasihat etti.
Ve onlara;
"Bu yüzden ölü için ağlayıp feryat etmeyiniz!" diye emretti.
Ebu Seleme için dua etti...
Rabbinden mağfiret diledi ve;
"Ey Allah’ım! Onun kabrini genişlet ve rahat kıl. Kabrini aydınlık yap ve nurunu çoğalt. Günahını affet. Derecesini yücelt. Arkada bıraktıklarına da sen vekil ol. Bizi de onu da mağfiret eyle" diye dua buyurdu...