Peygamber Efendimiz Rum imparatoruyla mektuplaşırlardı. Hediye gönderirlerdi birbirlerine. Bir gün yine Heraklius’tan bazı hediyeler gelir.
Hepsi de kıymetlidir.
Ama farklıdır biri.
Heraklius bir “doktor” göndermiştir bu defa.
Bu kişi Resulullah’a gider ve “Efendim, imparator beni size hizmet için gönderdi. Burada istediğiniz kadar kalıp hastalarınıza bedava bakacağım” der.
Resulullah memnun olur.
“Hoş geldiniz” buyurur.
Sonra emreder Eshaba.
Ona bir ev verirler.
Her gün nefis yiyecek getirirler.
Adam yer içer, hasta bekler.
Ama gelen olmaz.
Günler, hatta aylar geçer.
Hiç kimse uğramaz.
Artık canı sıkılmaya başlar ve Resulullah’a gidip “Efendim, buraya hizmet için geldim, çok da rahat ettim... Ama bugüne kadar tek bir hasta gelmedi. Sıkılmaya başladım” der ve memleketine gitmek için izin ister.
Efendimiz ona;
“Sen bilirsin… Daha kalırsan sana hizmet ederiz. Gidersen uğurlar olsun... Ama şunu bil ki yıllarca da kalsan sana hasta gelmez” buyurur.
Adam şaşırır:
“Neden?”
“Çünkü Eshabım hasta olmaz. Dinimiz bize hasta olmamak yolunu göstermiştir. Şöyle ki; Eshabım çok temizdir. Acıkmadan sofraya oturmaz, doymadan kalkar” buyururlar.