Edirne Evliyasından Veli Dede'nin birçok kerametleri anlatılıyor bu yörede.
Biri şöyle:
Bir gece evine hırsız girer bu zatın.
Ancak adam nerden bilsin bu evin bir “Allah dostuna” ait olduğunu.
Bir şeyler almak ister.
Ama hiçbir şey alamaz.
Daha doğrusu eşyalar gelmez.
En son bu zatın cübbesi ilişir gözüne.
Kuvvetle çeker.
Onu da alamaz.
Sanki bütün eşyalar oldukları yere zamkla yapışmıştır.
Yahut çakılmıştır çiviyle.
Hiçbir şey anlayamaz.
Şaşırır kalır!
Hiç böyle şey görmemiştir ömründe.
Çaresiz “eli boş” çıkar. Tam kapıdan çıkmıştır ki Veli Dede seslenir:
“Evlât! Bir ihtiyacın mı vardı?”
Sesi duyup geri döner.
Mahçup ve başı yerdedir!
Veli Dede, cübbesini gösterip “Al şunu, hediyem olsun” der.
Adamcağız ürkek adımlarla gider ve hafifce tutar cübbeyi.
Cübbe kolaylıkla gelir eline.
Hayretten donakalır!
Zira az önce olanca kuvvetiyle asılmış, ama ayıramamıştır onu yerinden.
İşte o zaman anlar bir "Evliya zatın” evine girdiğini.
“Pişmanlık” içindedir.
Diz çöküp tövbe eder huzurunda.
Ertesi gün dergâhta alır soluğu.
Katılır dervişler arasına.