Abdülaziz Dehlevi hazretleri bir gün sevdiklerine “Münakaşa zararlıdır” buyurur.
Ve şu menkıbeyi anlatır:
“Vaktiyle ‘bir genç’ medreseye gider.
Gece gündüz çalışır.
Ama hiç ilerleyemez.
Hocası, sorar gence;
‘Evlât! Çok çalışıyorsun, ama hiç ilerleyemiyorsun değil mi?’
‘Evet hocam’ der.
Hocası sorar:
‘Sebebini biliyor musun?’
‘Hayır efendim, bilmiyorum.’
Hocası;
‘Dinle öyleyse… Sen buraya gelirken yolda bir kişiyle münakaşa edip kalbini incittin. Hâlbuki kalp kırana feyiz gelmez’ buyurur.
‘Peki ne yapayım hocam?’
‘Gidip ondan af dileyeceksin. Affederse ilerlersin.’
Genç ‘Başüstüne hocam’ der.
Ve gidip adamla helâllaşır.
Birkaç günde yüksek derecelere ulaşır.”
● ● ●
Bir gün de bazı gençler;
“Efendim, ‘kelime-i şehadet'in mânâsı nedir?” diye sordular.
Cevabında;
“Bunun mânâsı; ‘Görmüş gibi bilir ve inanırım ki, Allahü teâlâdan başka ibâdet ve itaat olunmaya hakkı olan hiç ilah, hiçbir kimse yoktur… Yine görmüş gibi biliyor ve inanıyorum ki Muhammed Aleyhisselâm, Allahü teâlânın hem kulu ve hem de Peygamberidir’ demektir” dedi.