İslâm âlimlerinin büyüklerinden büyük veli Abdülhakim Arvasi hazretlerinin yakınlarından bir Âbidin Bey vardı.
Bu kimse vefat etti bir gün.
Teçhiz ve tekfinini yaptılar.
Sonra kabrine doğru götürdüler cenazeyi.
Abdülhakim Arvasi'nin evi de o yol üzerinde ve o yoldan yüksekçe bir setin üstündeydi.
Nihayet cenaze geldi.
O evin hizasından geçerken Abdülhakim Efendi, set üstünden “bir nazar” etti eller üstünde giden tabuta.
Tabut ânında durdu.
Ve bir miktar bekledi.
Taşıyanlar çok gayret ettilerse de “bir milim” götüremediler ileri.
“Mıh gibi” çakılmıştı sanki...
Büyük veli kısa bir dua okudu.
Dua bitince de;
“Haydi götürün!” diye işaret etti eliyle.
Tabut yürümeye başladı.
Mesele o zaman anlaşıldı.
● ● ●
Seyyid Abdülhakim Arvasi hazretlerinin Behik adında bir torunu vardı.
Ve henüz çocuktu.
Bir gün bu torununa;
“Sen büyüyünce ne olacaksın?” diye sordu mübarek.
O da cevaben;
“Kaptan olmak istiyorum” dedi.
O zaman büyük veli;
“Sen, iyi bir muhasebeci olursun... Hem erkek, akşam olunca erken eve gelmeli”
buyurdu.
Aradan yıllar geçti...
Behik bey muhasebeci oldu hakikaten.