Abdülhakim Arvasi hazretlerini sevenlerden Tahir Efendi anlatıyor:
“Efendi Baba bir sohbetinde ‘Evliyanın huzuruna dolu giden, boş döner, boş giden dolu döner’ buyurdu.
Sonra bana dönüp sordu:
‘Evinde zararlı kitap var mı?’
‘Çok kitaplarım var’ dedim.
Ve birkaçını saydım.
‘Onları evden çıkar!’ buyurdu.
‘Peki efendim’ dedim.
Ve ayrıldım huzurdan.
Eve varıp tek tek baktım kitaplarıma. Hiçbirini çıkarmaya kıyamadım.
Ama ‘peki’ demiştim.
İstemeyerek bir ikisini çıkardım.
Ve yattım, ama uyuyamadım.
Çünkü ‘Hepsini çıkar!’ buyurmuştu.
Uyuyup Efendi’yi gördüm rüyada.
Sordu hemen:
‘Tahir! Kitapları çıkardın mı evden?’
Uyanıp fırladım yataktan.
İki rekât namaz kılıp yattım.
Yine rüyama girip heybetle yanıma geldi ve ‘Hâlâ çıkarmadın mı o kitapları evden?’ diye çıkıştı bana!
Ter kan içinde uyandım
Fırlayıp kalktım ve evde ne kadar ‘yabancı kitap’ varsa attım hepsini. Ertesi gün yanına vardığımda sevinçliydiler.
Bana gülümseyıp;
‘İyi yaptın’ dediler.
Ve onların yerine başka kitaplar verip ‘Bunları oku!’ buyurdular.
‘Başüstüne’ dedim.
Ve o kitapları okuyunca ilmin tadına varabildim ancak. Öbürlerini atmakla ne iyi etmişim. Geç de olsa anladım.”