Peygamber Efendimiz Veda Haccı'nda mübarek saçlarını tıraş ettiriyordu. Bütün Eshab-ı Kiram (aleyhimürrıdvan) oradaydı.
Ve gayeleri bir tekti.
Niyetleri aynıydı.
Sevgili Peygamberimizin etrafında toplanmış, kesilen mübarek saçları yere düşürmemek için havada yakalıyor ve kapışıyorlardı. Sıra, mübarek alnındaki saçlarına gelmişti.
O ara Hazret-i Halid geldi.
Ve Efendimize yaklaşıp;
"Anam, babam, canım sana feda olsun yâ Resulallah! Ne olur mübarek alnınızdaki saçları bana verir misiniz?" diye istirham etti.
Ve çok yalvardı.
Efendimiz kırmadılar.
Ona tebessüm ettiler.
Ve istediğini verdiler.
Mübarek saçları alan Hazret-i Halid (radıyallahü anh) onları öptü, kokladı ve yüzüne gözüne sürdü.
Sonra sarığını açtı.
O kılları içine yerleştirdi.
Eshabın gençleri onu çok severlerdi. Bir gün onu yolda gördüler.
Hemen yanına gittiler.
Ve selâm verip “Efendim, her savaşta muvaffak oluyorsunuz. Hep muvaffak olmanızın sebebi nedir?” diye sordular.
O, sarığını çıkardı.
İçinden birkaç “saç teli” aldı.
Ve onlara göstererek “İşte muvaffak olmamın tek sebebi, şu mübarek saç telleridir. Başka şey değildir" dedi.