Abdülkerim Efendi, Sultan Fatih devrinde Edirne'de yaşamış bir velidir.
Keramet ehlidir.
Sözleri tesirlidir.
Vezirlerden biri “bir günaha” müptelâ olur ve bir türlü kurtulamaz.
Fakat çokca üzülür!
Kurtulmak için çareler düşünür. Derken çalınır kapısı bir sabah erkenden. Açtığında Abdülkerim Efendi'yi görür eşikte.
Çok sevinıp;
“Buyurun; safâ geldiniz!” der
Bir müddet sohbet ederler.
Sonra kalkar mübarek.
Ve gitmek için izin ister.
Tam kapıdan çıkacaktır ki geri döner ve “Ben sana Allah rızası için bir şey söyleyeyim mi?” der.
Paşa cevap verir;
“Buyurun efendim.”
Abdülkerim Efendi, şefkat dolu bakışlarını ona çevirir ve “Günah ateştir. Akıllı insan; kendini cehennem ateşinden koruyandır!” buyurur.
Sonra ayrılır.
Vezir çok duygulanır.
Bu iki çift söz, söküp atmıştır vezirin kalbinden o günah arzusunu. Artık istese de günah işleyemez.
● ● ●
Bazı dostları;
“İyi Müslüman nasıl olur efendim?” diye sordular ona.
Cevabında;
“İyi Müslüman; kimseyi üzmeyen ve herkese güler yüz, tatlı dil gösteren insandır” buyurdu.