Evliyanın büyüklerinden Hamid-i Aksarayi hazretleri (rahmetullahi aleyh) bir gün bir talebesini çağırıp;
“Ankara’da Numan adında genç bir âlim var. Onu bul, buraya davet eyle” diye emretti bu gence.
Talebe cevaben;
“Başüstüne efendim” dedi.
Ve o gün gitti Ankara’ya.
O âlimi sorup buldu.
Hocasının emrini bildirdi.
Numan, zâhiri ilimleri bitirmişti.
Daveti kabul etti.
Ve birlikte Kayseri’ye döndüler.
Ancak genç Numan, kendisini çağıran zatı çok merak ediyordu...
Kurban Bayramı idi.
O gün girdi huzuruna.
Hamid-i Aksarayi hazretleri, onu çok sevdi. Bu yüzden “Bayram" diye hitap etti kendisine. İşte bu Numan, yetişip "Hacı Bayram-ı Veli" hazretleri oldu.
● ● ●
Hamid-i Aksarayi hazretleri; Bursa’da, insanlardan gizlerdi kendisini.
Büyüklüğünü kimse bilmezdi.
Zira o, dağlardan merkebiyle odun getiriyor, fırını yakıyor ve pişirdiği ekmekleri bir küfeye doldurup "Somun! Somun!" diye bağırıp satıyordu sokaklarda.
Bursalılar onu severlerdi.
Ekmeği de çok lezzetliydi.
Kapışırlardı ekmeklerini.
İşte bu büyük veli, Bursa sokaklarında dolayıp “Somun! somun!” diye bağırıp ekmek sattığından “Somuncu baba" diye tanınmıştı halk arasında.