Mevlâna Halid-i Bağdâdi hazretleri, Hindistan'dan dönüp Bağdat'a geldiğinde halk tarafından coşkuyla karşılanmışsa da onu haset edenler de vardı ahâliden.
Gittikçe artıyordu.
“İki yüz” kadar oldu.
Bu hasetçiler bir gün toplanıp öldürmek kararı aldılar bu zatı.
Hem de aynı günde.
● ● ●
Günlerden cuma idi...
Silâhlanıp cami çıkışında bir yerde gizlice beklediler. “Câmiden çıkar çıkmaz saldırıp öldürelim!” dediler.
Nihayet namaz bitti.
Cemaat dağılıp gitti.
Mübarek zat çıkınca farketti durumu. Niyetlerinin “su-i kast” olduğunu anladı... Tam hücum edeceklerdi ki hiddetli “bir nazar” etti herbirine! Mübarek nazarı kime isabet ettiyse yerinde kalakaldı!
● ● ●
Bir adım bile atamadılar.
“Mıh gibi” yere çakıldılar.
Cansız heykel olmuşlardı...
Taş kesilmişlerdi âdeta!
Silâhları düştü ellerinden.
Bir müddet böyle kalıp sonra büyük bir dehşete kapılarak kaçıp uzaklaştılar!
● ● ●
Onlara sordular ki:
“Niçin kaçıştınız?”
Cevaben “O câmiden çıkıp da bize hiddetle baktığında, omuzları üstünde ‘koca bir aslan’ gördük. Gözlerini bize dikmiş, nerdeyse üstümüze saldıracaktı ki selâmeti kaçmakta bulduk!” dediler.