Mevlâna Halid-i Bağdâdi hazretleri bir gün Hacca gitmek üzere katırına binip çıktı Bağdat'tan. Mekke'ye gidiyordu...
Derken Şam'a geldi.
Orada mola verdi.
Ama burada bir hadise geldi başına.
● ● ●
Şöyle ki;
Bir adam, kadıya, hâkime gitti.
Bu zatın ismini verdi.
Ve “Kadı Efendi! Bu kişi katırımı çalmış. Görür görmez tanıdım” diye şikâyet etti bu “büyük veliyi”.
Şahit de gösterdi.
Ama yalancı şahit.
● ● ●
Kadı şahitleri dinledi.
Ve bu sahtekârın lehine hüküm verdi. Mevlâna Halid hazretleri mahkemeden çıkınca o yalancıya “Ey kişi! Kadı Efendi’nin hükmüyle bu katırın senin olduğu anlaşıldı” dedi.
Katırını ona verdi.
Ve şunları söyledi:
● ● ●
“Ey kişi! Gerçi bu hayvan benim evde dünyaya gelmiş, benim yanımda büyümüştü. Ama yine de hiç kimseye su-i zan etmiyorum. Çünkü biliyorum ki Allahü teâlâ her şeye kâdirdir... Bu duruma göre; benim evimde doğan bu katırı senin eve, senin katırını da benim eve koymuş olduğu anlaşılıyor.”
● ● ●
Adam dinliyordu...
Sonra ona;
“Senin olan bu katıra, Bağdat'tan Şam'a kadar binip geldim. Bunun ücretini de vereyim ki üzerimde hakkınız kalmasın” buyurdu.
Adam hiçbir şey demedi.
● ● ●
Büyük veli, parayı çıkardı...
Tam o kimseye veriyordu ki yalancının katırı oraya geldi birden...
Adam baktı ki kendi katırı.
İş değişti bu defa.
Ne diyeceğini bilemedi?!..
Mahçup olmuşlardı!
● ● ●
O ve yalancı şahitler özür dilediler bu “Allah dostundan”. Hâkim, daha sonra hadiseyi öğrendiyse de arayıp bulamadı Halid-i Bağdâdi hazretlerini.
Zira ayrılıp gitmişti oradan.