Mevlâna Halid-i Bağdâdi hazretlerinin dört oğlu vardı. Şihabüddin, Necmüddin, Abdurrahman ve Behaeddin.
Şihabüddin Urfa'da vefat etti...
Behaeddin dört yaşındaydı...
Taundan vefat etti...
Namazını kıldılar.
Ve Kasiyun tepesine defnettiler.
Mevlâna Halid hazretlerinin bir talebesi vardı.
Adı, Molla Îsa idi.
O da tauna yakalandı.
Mübarek zat onu teselli etti ve;
“Yâ Îsa! Oğlum Behaeddin'e benden selâm söyle ve pek yakında baban da gelecek diye kendisine haber ver” buyurdu.
O arada oğlu Abdurrahman da vefat edip Kasiyun tepesine defnedildi.
Bu oğlunun defin işi bitti.
Talebelerine;
“Bugün benim için de bir kabir kazınız!” diye emretti.
Oradan evine geldi.
Bir daha dışarı çıkmadı.
Soranlara da;
“Bundan sonra tek bir yere gitmek istiyorum. O da oğullarımın yanıdır” buyurdu.
Sevenleri üzüldüler!
“Allah ömür versin” dediler.
Onlara;
“Ecelimiz yaklaştı, bugün yarın gideriz. Keramet gösteriyor demeseler, dostlarla tek tek vedalaşırdım. Çünkü bu cuma gecesi, şu saatte Mevlâna Halid aranızdan ayrılır” buyurdu.
Herkesle vedalaştı.
Cuma gecesi oldu.
Ve bildirdiği saatte vefat etti.