Hubeyb bin Adiy hazretlerini (radıyallahü anh) müşrikler asmışlardı. Cenazesi kırk gün darağacında asılı kaldı.
Çürüyüp kokmadı.
Hep taze kan aktı.
Sanki gülüyordu.
Resul Aleyhisselâm; onun cenazesini getirmek üzere Eshab-ı Kiram’dan Zübeyr bin Avvam ile Miktad bin Esved'i (radıyallahü anhüma) Mekke'ye gönderdi...
İki mümtaz sahabi;
"Başüstüne" dediler.
Ve yollara düştüler...
Bir gece vakti gizlice Mekke'ye girdiler. Ve şehit edilen hazret-i Hubeyb'i darağacından indirdiler... Şehit edilişinin üzerinden çok günler geçtiği hâlde mübarek vücudu kokmamıştı.
Hiç değişmemişti,
Tap taze duruyordu...
Onu deveye yüklediler.
Ve yola koyuldular.
Medine’ye götüreceklerdi.
Ancak durumu öğrenen müşrikler büyük “bir kalabalık” hâlinde gelip üzerlerine hücum ettiler!
Bu iki sahabi, kendilerini savunmak için cenazeyi yere koydular.
Müşriklerle dövüştüler!
O anda yer birden yarıldı.
Hazret-i Hubeyb'in mübarek cenazesini içine aldı.
Ve tekrar kapandı.
Onlar bu hâli görüp hızla oradan uzaklaşarak Medine'ye döndüler. Resul Aleyhisselâm, Hubeyb bin Adiy için "O, benim cennette komşumdur" buyurdular.