Ebüssuud Efendi, Osmanlının büyük âlimlerindendir. "Müftiyüssekaleyn" denir kendisine.
Bir gün başında çok kıymetli “bir sarık” varken yanına biri gelir.
Sarık dikkatini çekmiştir.
Kendi kendine "Çok pahalı bir şey. Şunu satsa parasıyla çok fakirin karnını doyurur" der.
Ancak bu, Ebüssuud Efendi’dir.
Anlar böyle düşündüğünü.
Derhâl çıkarır sarığı.
Ve o kimseye uzatıp;
“Bunu sat da gel” buyurur.
Adam sarığı alırken;
“Niçin satayım?” diye de sorar.
O da cevaben;
“Bunun parasıyla çok fakirin karnı doyar” buyurur.
Adam kalkıp pazara gider.
Birine satıp geri döner.
Ancak içeri girince çok şaşırır!
Zira sattığı sarığı Ebüsuud Efendi’nin başında görür.
Bir mânâ veremez.
“Efendim, ben bu sarığı satmıştım, şimdi sizde ne arar?” der.
O da ona bir adres verip;
“Bu kimseye git sor” buyurur.
Adam o adrese gider.
Onu görünce hayret eder!
Çünkü bu kimse, az önce sarığı sattığı adamdır.
Ona sorunca şöyle anlatır:
“Denizde fırtınaya tutuldum. Tam boğulmak üzereyken ‘Eğer kurtulursam Ebüssuud Efendi'ye çok kıymetli bir sarık alıp hediye götüreceğim’ diye adakta bulundum. Bugün senin elinde o sarığı görünce ‘İşte Ebüssuud Efendi’ye lâyık bir sarık’ dedim ve satın alıp ona hediye götürdüm.”