Eşrefzade Rumi hazretleri bir gün şunu anlattı talebesine:
“Evliyadan biri vefat etmiş.
Melekler sual için kabre gelmişler.
Şu konuşmalar geçmiş aralarında.
Mübarek zat sormuş:
‘Ey melekler! Siz şimdi beni suale mi çekeceksiniz?’
‘Evet.’
‘Ama Peygamber Efendimizin bir hadîs-i şerifi var.’
‘Nedir o?’
‘Saçını, sakalını İslâm’da ağartan bir kimseye sual sormaktan, Allahü teâlâ hayâ eder, buyuruyor. Buna ne dersiniz?’
Melekler tasdik edip;
‘Evet doğru’ demişler.
Buyurmuş ki;
‘Öyleyse beni nasıl suale çekersiniz?’
Melekler;
‘Tamam, gidiyoruz’ demişler.
Ve geri gitmişler.”
● ● ●
Bu zat bir gün de sohbetinde;
“Kardeşlerim! Zekât vermek farz olduğu için bir altın lira zekât vermek, dağlar ağırlığında altınları sadaka vermekten daha iyidir. Hadîs-i şerifte; ‘Bir insanın mâlâyânî ile vakit geçirmesi, Hakk teâlânın, onu sevmediğinin alâmetidir’ buyuruldu” diye nakletti.
Dinleyenler;
“Mâlâyânî nedir efendim?” diye sorduklarında;
“Mâlâyânî, faydasız iş demektir. Bir farzı yapmayıp, bunun yerine nafile ibâdet yapmak, mâlâyânî ile vakit geçirmek olur” buyurdu.