Hazret-i Mevlâna zamanında biri vardır ki aleyhinde konuşur bu zatın.
Dedikodusunu yapar.
Tâ ki “bir rüya” görene kadar.
Rüyada Efendimizi görür.
Hem Mevlâna dergâhında.
Onun minderinde oturmuş, Eshabıyla sohbet buyurmaktadır.
O geriden bakar.
Az sonra bir sofra gelir ortaya.
Sofrada "et yemeği" vardır.
O da yanlarına gitmek ister.
Ama cesaret edemez.
Efendimiz onu görüp davet ederler.
Yanlarında yer verirler.
Hatta kendi tabaklarındaki bir et’i elleriyle alıp buna ikram ederler.
Alıp yer ki çok lezzetlidir.
Efendimiz;
“Etin en lezzetli yeri kemiğe bitişik olandır” buyurur.
O sırada uyanır adam...
Rüyanın tesiriyle kalbi bir hoş olmuş.
Mevlâna'ya karşı sevgiyle dolmuş.
Onu görmek için duramaz daha.
Koşar dergâha.
Görür ki gece Resulullah’ın oturduğu yerde "Hazret-i Mevlâna" oturmuş. Kendisi geriden bakar.
Az sonra bir sofra gelir ortaya.
Sofrada "et yemeği" vardır.
O da yanlarına gitmek ister.
Ama cesaret edemez.
Hazret-i Mevlâna onu davet eder.
Ve yanında yer verir.
Hatta kendi tabağından bir et’i kendi eliyle alıp ona ikram eder.
Adam alıp yer ki çok lezzetlidir.
Hazret-i Mevlâna ona;
“Etin en lezzetli yeri, kemiğe bitişik olandır” buyurur.
Adam mest olmuştur.
En sevdiği “talebesi” olur.