Miktad bin Esved “radıyallahü anh” şöyle anlatıyor:
“Bir gün iki arkadaşımla birlikte, yorgunluk ve açlıktan gözlerimiz kararmış, kulaklarımız sağırlaşmıştı.
Eshab-ı Kiram’dan birkaçına müracaat ettik.
Yiyecek bir şey bulamadık.
Zira onların da yoktu...
Resulullah’a arz ettik.
Bizi alıp hane-i saadetine götürdü.
Bize iki keçi verip;
‘Bunları sağınız, sütünü aranızda taksim ediniz!’ buyurdu.
Biz onları sağardık.
Sütünü paylaşırdık.
Kendi payımızı içer, Peygamberimizin hissesini de ayırır saklardık.
Resul Aleyhisselâm; geceleyin gelir, uyanık olanlara selâm verir, namaz kıldığımız yerde namazını kılar, sonra da sütünü alıp içerdi.
Bir gece öyle olmadı.
Şeytan musallat oldu.
Bana vesvese verip;
‘Ey Miktad! Bu gece Muhammed Aleyhisselâm Ensar’ın evine gidecek. Onlar Ona türlü ikramlarda bulunacaklar. Onun da bu sütü içmeye ihtiyacı kalmayacak. O hâlde sen şu sütü içiver’ dedi.
Şeytana aldandım.
Onun hissesi içtim.
Ama pişman oldum.
Aklım başıma geldi ve kendi kendime ‘Sen ne yaptın ey Miktad, Resulullah’ın sütünü neden içtin? Şimdi kendisi gelecek, sütünü arayacak. O zaman helâk olacaksın. Dünyanı da ahiretini de kaybedeceksin!’ dedim.
(devamı yarın)