Muaz bin Cebel (radıyallahü anh) o zamanın âlimlerindendi.
Hazret-i Ömer'e;
"Bize kimi halife bırakıyorsun?” diye sordular.
Cevaben;
"Muaz bin Cebel sağ olsaydı onu bırakırdım" buyurdu.
Hikmetini sordular.
Şöyle cevap verdi:
“Rabbim bana ‘Yerine kimi bıraktın?’ diye sorunca ‘Yâ Rabbî! Senin Habibinin ‘Muaz, kıyamet günü, âlimlerin önünde tek başına bir cemaattır’ buyurduğu kimseyi bıraktım’ derdim.”
● ● ●
Muaz bin Cebel anlatıyor:
“Bir gün Resulullah’ın huzurunda bir adamın ‘çok aciz’ bir kimse olduğunu söylediler.
Resulullah;
‘Kardeşinizi gıybet etmeyiniz!’ buyurdu.
‘O, öyledir’ deyince de;
‘Öyle olmasaydı iftira etmiş olurdunuz’ buyurdular.”
● ● ●
Abdullah bin Seleme anlatır:
“Muaz bin Cebel “taun hastalığına” yakalanmıştı. Rahatsızlığı çok arttığı bir sırada, talebelerinden biri ziyarete geldi. Durumunun çok ağır olduğunu görünce ağlamaya başladı!
Hazret-i Muaz sordu:
"Niçin ağlıyorsun?”
O, cevaben "Sen benim hocamsın, ben senden dinimi öğreniyordum. Senden sonra dinimi öğretecek kimsenin bulunmamasından korkuyorum!” dedi.