Ahmed Mekkî Efendi hazretleri, hâzâ Allah adamıydı.
Bendeniz iki sene bu zatla birlikte çalışmakla şereflendim.
O müftüydü, ben kâtip.
Bâzen sevdiği İmâmların evlerine giderdik.
Bunu, bana üç gün evvelinden söyler;
“Sakın kendisine söyleme, bilmesin!” diye de tembîh ederdi.
Ansızın giderdik.
Sebebini bilmiyordum.
Sonradan öğrendim.
Meğer yemek için külfete girmesinler diye böyle yaparmış mübârek.
Sonra bir hafta içinde yapacağı işler belliydi.
Ben bile biliyordum.
Çünkü söylerdi bana.
“Şu gün şuraya gideceğiz, falan gün falan yere gideceğiz” diye haber verirdi.
Dediği gibi de uygulardı.
● ● ●
Mekkî Efendi hazretleri, dînini iyice öğrenmeden, üniversitede okuyan gençlere çok acırdı.
Hallerini görüyordu çünki.
Namâz kılmadıklarına, kız erkek, kol kola okula gittiklerine şâhit oluyordu. Ve çok üzülüyordu.
Zîra merhametliydi.
Sonlarını düşünüyordu.
Yanmasınlar diyordu.
Oğlu Medenî bey, okumamıştı.
Buna seviniyordu ve;
elini göğsüne koyarak;
“Elhamdülillah, iyi ki okumadı, okusaydı, günde iki ekmek mi yiyecekti” derdi.