Bir gün de müftülüğe bir adam geldi.
Ve Müftü Efendi'ye;
“Ben Kars'tan buraya iş için geldim. Fakat iş bulamadım, şimdi memleketime döneceğim, ama param yok. Bana bir bilet parası verir misiniz” dedi.
Mübârek sordu:
“Bilet ne kadar?”
“Elli lira.”
“Veririm, ama bir şartla, hemen şimdi otobüse binip gideceksin” buyurdu.
Adam yemîn billah ederek;
“Hayhay! Zâten otobüs hazır, motoru bile çalışıyor, birazdan kalkacak” dedi.
O zamanlar Anadolu'ya otobüsler Kadıköy'den de kalkardı.
Çıkarıp verdi 50 lirayı.
Bütün maaşı 350 liraydı.
Adam parayı alıp gitti.
Derken mesâi bitti.
Biz müftü Efendiyle çıktık.
Ve karşıya geçmek için vapura bindik.
Aa, bir de ne görelim?!
Aynı adam karşımızda.
Biraz ilerimizde oturuyor.
Gitmemiş.
İçimden kızdım.
Ve kendi kendime;
"Sahtekâr, Müftü Efendi'yi aldattı" diye düşündüm.
O da fark etti adamı.
Ama bir şey demedi.
Bana dönüp;
“Abdüllatîf, kalk şu kenara gidip oturalım, adam bizi görüp de mahcup olmasın” buyurdu.
Kalkıp adamın görmiyeceği bir yere oturduk.
İnceliğe bakınız!